بررسی مولکولی و تعیین تایپ های sccmec در استافیلوکوکوس اورئوس های مقاوم به متی سیلین جدا شده از پرسنل بیمارستان های آموزشی درمانی استان زنجان

سابقه و هدف: ظهور سویه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین، به عنوان یکی از عوامل بیماریزای مهم دخیل عفونت های بیمارستانی مورد توجه است. جمع آوری اطلاعات در مورد مقاومت دارویی این ارگانیسم، اقدامی مؤثر در جهت پیشگیری از این نوع عفونت ها محسوب می شود. هدف ازاین مطالعه تعیین خصوصیات مولکولی ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس جداشده از نمونه های بالینی و شناسایی ژن meca و هم چنین تیپ بندی sccmec درپرسنل بیمارستان های آموزشی درمانی استان زنجان می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی، طی سال 90، روی 104 نمونه استافیلوکوکوس اورئوس جداشده از پرسنل بیمارستان های ولیعصر و آیت الله موسوی استان زنجان انجام پذیرفت. سویه ها با تست های بیوشیمیایی نظیر رنگ آمیزی گرم، کاتالاز، کواگولاز، تخمیر قند مانیتول تأیید گردید و الگوی حساسیت و مقاومت به 9 آنتی بیوتیک با روش دیسک دیفیوژن تعیین گردید. ژن meca و ژنوتیپ sccmec باروش مولتی پلکس pcr تعیین شد و نتایج با استفاده از آزمون مجذور کای تحلیل گردید. یافته ها: 58 مورد از104 سویه دارای ژن meca بود وبیش ترین مقاومت نسبت به اگزاسیلین، پنی سیلین، کوتریموکسازول و اریترومایسین مشاهده شد، حساسیت نسبت به آمیکاسین و سیپروفلوکساسین بیش ترین بود و همه سویه ها به ونکومایسین حساس بودند، همه سویه های mrsa حداقل به سه کلاس آنتی بیوتیکی مقاوم بودند. 5 سویه (6/8 درصد) دارای ژن typei،11 سویه (19 درصد) دارای ژن typeii،20 سویه (5/34 درصد) دارای ژن typeiii، 17 سویه (3/29 درصد) دارای ژن typeiva، 1 سویه (7/1 درصد) دارای ژن typeivb،2 سویه (4/3 درصد) دارای ژن typeivc،11 سویه (19 درصد) دارای ژن typeivd، 18 سویه (31 درصد) دارای ژن typev بودند، 19 سویه (7/32 درصد) قابل تایپینگ نبودند. استنتاج: یافته ها نشان داد که سویه های mrsa در نمونه های مورد مطالعه تایپ های مختلفی از sccmec را حمل می کنند. تایپ های sccmec نوع v و iii غالب ترین تایپ ها بودند.